Klasa 4a została zaproszona do zaprzyjaźnionego Domu Pomocy Społecznej w Warszawie prowadzonego przez siostry zakonne Albertynki. Całej wizycie przyświecały słowa „Mówisz szkoła, myślisz szkoła – to wspomnienia, które wołasz…”, gdyż celem spotkania było uświadomienie wychowankom, jak szkoła wyglądała w dawnych czasach.

Klasa długo przygotowywała się do tego spotkania- uczniowie specjalnie na tę okazję ubrali stroje przypominające dawne mundurki szkolne. Młodzież przygotowała dla podopiecznych przedstawienie teatralne pt. „Kogel mogel po uczniowsku”. Spektakl obrazował lekcję, w czasie której uczeń samochwała, lizus, kłamczucha, leń, pytalski i inni przekomarzają się między sobą, a nad ich drobiazgowymi sprzeczkami nie jest w stanie zapanować nawet sama nauczycielka. Po przywołanych wspomnieniach o szkole nastąpiła część wywiadów z podopiecznymi. Każdej z Pań zadano pytanie o ich szkole – odpowiedzi były nieraz dla uczniów zdumiewające! Trudno było młodzieży uwierzyć, że kiedyś nie było jedynek, a do szkoły chodziło się bez piórnika… Po czasie rozmowy nastąpiła chwila na słodki poczęstunek.

Podopieczne Domu Pomocy Społecznej przygotowały nam także niespodziankę – przystroiły się w barwne stroje i przedstawiły nowoczesną wersję spektaktlu teatralnego „Kopciuszek” z najnowszymi hitami muzycznymi na balu.

Spotkanie uczniów z podopiecznymi DPSu miało na celu uwrażliwić ich na rozmowę ze starszymi osobami. Tematyka dawnej oraz dzisiejszej szkoły zapewniła bogatą atmosferę przeżyć, od wzruszenia do śmiechu, dla obu stron spotkania.

Koordynacją wyjazdu, przedstawienia oraz opieką zajęły się p. Małgorzata Rzeźnik oraz s. Maria Zajkowska. Specjalne podziękowania kierujemy do Zgromadzenia Sióstr Albertynek pracujących w DPSie, w szczególności s. Maksymilianie.

Małgorzata Rzeźnik